Yedinci Gün Adventist Kilisesi 1840’larda New York’un taşrasında İkinci Büyük Uyanış’ın bir aşaması olan Millerci hareketinden doğan çeşitli Adventist grupların en büyüğüdür. William Miller, Daniel 8:14–16 ayetlerine dayanarak ve “Gün-yıl ilkesi” uyarınca, İsa Mesih’in yeryüzüne 1843 ilkbaharı ile 1844 ilkbaharı arasında döneceğini öngörmüştü. 1844 yazında Millerci Adventistler İsa’nın o yılın Kitab-ı Mukaddes temelli Kefaret Günü olduğu anlaşılan 22 Ekim 1844 tarihinde döneceğine inanmaya başladılar. Bu gerçekleşmediğinde izleyicilerinin çoğu dağıldı ve başlangıçtaki kiliselerine döndüler.

Bazı Millerciler Miller’in hesaplamalarının doğru olduğuna, ancak Daniel 8:14 ayetine yorumunun hatalı olduğuna kanaat getirdiler; o "yeryüzünün temizleneceğini"yani Mesih’in yeryüzünü arındırmak üzere geleceğini varsaymıştı. Bu Adventistler Daniel 8:14 ayetinin Mesih’in ikinci gelişini değil, göksel mabette En Kutsal Yer’e girişini önceden bildirdiği sonucuna ulaştılar. Gökteki tapınağa dair bu yeni bilinç, düşünce tarzlarının önemli bir parçası haline geldi. Sonraki dönemlerde bu anlayış araştırıcı yargılama doktrinine dönüştü; buna göre 1844 yılında başlayan eskatalojik süreçte Hristiyanlar kurtuluşa lâyık olduklarının doğrulanması için yargılanacak ve Allah’ın adaleti evrenin huzurunda onaylanacaktı. Adventistlerin bu grubu Mesih’in ikinci gelişinin çok yakında olacağına inanmaya devam etti. Olay için yeni tarihler belirlemeye karşı çıkarak Vahiy 10:6 ayetini örnek gösterdiler: "artık gecikme olmayacak."